پیام دبیر کل سازمان ملل متحد به مناسبت روز جهانی اسکان بشر
5 اکتبر سال 2015 میلادی
هر ساله در روز جهانی اسکان بشر، به وضعیت سکونتگاههای انسانی و سیمای مورد انتظارمان از شهرهای آینده میاندیشیم.
مراسم بزرگداشت امسال، اتخاذ “دستور کار 2030[1]” را برای توسعه پایدار دنبال میکند. چارچوبی الهامبخش و جدید که تلاشهایمان را در مسیر پایاندادن به فقر و تضمین شکوفایی برای همگان بر روی سیارهای سعادتبخش سمتوسو میدهد.
آرمانهای توسعه پایدار جدید که آرمان یازدهم آن ” ساختن شهرها و سکونتگاههایی فراگیر، امن، تابآور و پایدار” است، بر اجماعی بینالمللی اظهار دارد. اجماعی که توسعه شهری پایدار را همچون رویکردی تحولزا میپذیرد. بهعنوان بخشی از دستورکاری یکپارچه، شهرها و سکونتگاههای انسانی نقشی مهم در سراسر ’دستورکار 2030 ‘ ایفا میکنند.
مضمون روز جهانی اسکان بشر در سال 2015 میلادی “فضاهای عمومی برای همگان” است. فضاهای عمومی بهعنوان مقولهای که زمانی کم ارزش بوده و نادیده گرفته شدهاند، اکنون بیش از پیش به عنوان قلب تپنده و پرشور شهرهای جهان شناخته میشوند. شهرهایی که امروز منزلگاه نیمی از جامعه بشریاند.
فضاهای عمومی برای شهروندان تهیدست و بیپناه حیاتیاند. بهبود دسترسی به فضاهای عمومی و ایمن ساختنشان برای زنان و دختران، یکساننگری را فزونی بخشیده، همهنگری را ترویج نموده و با هرگونه برترنگری و تبعیض میستیزد. فضاهای عمومی باکیفیت، مردم را به تعامل، همکاری و شرکت در زندگی اجتماعی تشویق میکنند. فضاهای عمومی همچنین میتوانند خدمات پایهای را فراهم کرده، همپیوندی را فزونی بخشند و در عین ایجاد منبع درآمدی برای شهرداری، فعالیت اقتصادی ایجاد کرده و بر ارزش داراییها بیافزایند. اما فضاهای عمومی موفق بهطور اتفاقی بروز نمییابند؛ شکلگیری آنها نیازمند همکاری مسئولان و ساکنان محلی و نیز سایر فعالان شهری است.
کنفرانس هبیتات 3 که در اکتبر سال 2016 میلادی در شهر کیتو(اکوادور) برگزار خواهد شد فرصتی است برای نشانکردنِ شیوهای بهتر در حل چالشهای شهرنشینی سریع.
برای تبدیل هبیتات3 به یک موفقیت، و برای توانمندساختن مردم در لذت بردن از فضاهای عمومی در هر نقطهای از جهان، فضاهایی که در آنها همگان در برابر هم یکساناند، فرهنگها و تاریخ هایمان منعکس میشود و میتوانیم آیندهای ایمن و پایدار برای همه رقم بزنیم، مشتاقانه در انتظار همکاری با همه افراد و نهادها هستم.
[1] 2030 Agenda